In onze shop verkopen we diverse producten die verpakt zijn in biologisch afbreekbaar, of beter, composteerbaar plastic. Zoals de producten van Jurianne Matter bijvoorbeeld.
En de schoolbord muurstickers van CocoBoheme zijn zelf biologisch afbreekbaar na gebruik.
Maar hoe zit dat nou precies, biologisch afbreekbaar? Zelf dacht ik vrij goed op de hoogte te zijn. Ik dacht: ok, het is gemaakt van plantaardig materiaal en als je het product of de verpakking hebt gebruikt, dan doe je het in de groene bak en dan breekt het op een gegeven moment af. Ik vermoedde wel dat de tijd die nodig is om te composteren langer is dan de tijd die de afvalverwerker het geeft. Dit leek me echter niet echt een bezwaar, gezien het alternatief; regulier plastic met als grondstof aardolie dat zulke omvangrijke problemen veroorzaakt. Goed bezig dus. Toch?
Dus toen Jessica Nielsen me mailde over haar nieuwe cadeaukaartjes en we een gesprekje begonnen over duurzaam printen en verpakken raadde ik haar enthousiast het biologisch afbreekbare plastic zakje aan. Zij wees me daarop op de uitzending van Keuringsdienst van Waarde van maart vorig jaar en uitte haar twijfels over de duurzaamheid van dit plastic. Ik had deze uitzending niet gezien.
Je kunt de uitzending hier terugkijken.
Oei, daar schrok ik nogal van. Veel van het bio afbreekbare plastic wordt gemaakt van maïszetmeel en het mais dat daarvoor wordt gebruikt, volgens de KvW, is genetisch gemodificeerd en heeft veel bestrijdingsmiddelen nodig om ervoor te zorgen dat ongedierte ervan weg blijft. Bovendien is ons afvalverwerkingssysteem er bepaald niet op ingesteld. Uiteindelijk komt het in de verbrandingsoven terecht. Zonde!
Eerlijk gezegd baalde ik als een stekker van dit verhaal. Ik voelde me bekocht. Was ik er nu toch ingetrapt? Met open ogen in een greenwashingverhaal gestonken? Wat me tevens frustreerde was dat er geen antwoord werd gegeven op de vraag of het nu zinloos is om bio afbreekbaar plastic te gebruiken. Is het om het even? Of heeft het ene plastic toch een kleinere impact dan het andere?
Gelukkig is daar biojournaal dat een genuanceerde kijk op de zaak geeft in dit artikel.
Samengevat:
-Producten van bioplastic komen momenteel vaak terecht in verbrandingsinstallaties. Onze afvalverwerkingssystemen zijn er nog niet op ingesteld om ze te composteren. Toch is het verbranden van bioplastic helemaal niet zo'n slechte optie. Verbranding levert in de praktijk een grotere vermindering van CO2-uitstoot op dan compostering. Verbranding levert namelijk groene energie op, terwijl het composteren alleen resulteert in CO2, water en een klein beetje compost. Daarom raadt Stichting Milieu Centraal aan om bioplastics bij het restafval te gooien, in plaats van in de GFT-bak.
-Genetisch gemodificeerde planten brengen een bacterie-gen tot expressie dat zorgt voor de productie van een giftige stof. Daardoor zijn planten minder vatbaar voor vraat. Gedacht wordt dat deze stof schade toebrengt aan mens en milieu. De wetenschappelijke bewijzen hiervoor zijn op zijn minst omstreden.
Bovendien is het niet noodzakelijk om genetisch gemodificeerd mais te gebruiken voor bioplastic. Bioplastics kunnen namelijk vervaardigd worden uit iedere suiker- of zetmeelhoudende bron. Een van de grootste producenten van plastic op basis van mais biedt bioplastic aan dat vrij is van genetisch gemodificeerde organismen.
Dan maken we ook maar meteen gebruik van de gelegenheid om twee andere misverstanden uit de wereld te helpen:
-bioplastic is niet gemaakt zodat het op straat kan worden geworpen waar het zwerfafval wordt.
-en bioplastic concurreert niet met de voedselindustrie omdat het op te kleine schaal wordt toegepast om een bedreiging te vormen. En ook als in de toekomst bioplastic op grotere schaal wordt toegepast zal dit niet gebeuren omdat bioplastic uit iedere zetmeel- of suikerhoudende bron kan worden geproduceerd. Er zijn ontwikkelingen gaande waarbij plastics geproduceerd kunnen worden uit bermgras en algen.
Het heeft me in ieder geval weer een stuk wijzer gemaakt. Met dank aan Jessica, de Keuringsdienst van Waarde en Biojournaal! Ik heb naar aanleiding hiervan besloten door te gaan met het gebruiken van composteerbaar verpakkingsmateriaal.
Hoe denk jij hierover? Heb je aanvullende informatie? Deel het met ons.
Dus toen Jessica Nielsen me mailde over haar nieuwe cadeaukaartjes en we een gesprekje begonnen over duurzaam printen en verpakken raadde ik haar enthousiast het biologisch afbreekbare plastic zakje aan. Zij wees me daarop op de uitzending van Keuringsdienst van Waarde van maart vorig jaar en uitte haar twijfels over de duurzaamheid van dit plastic. Ik had deze uitzending niet gezien.
Je kunt de uitzending hier terugkijken.
Oei, daar schrok ik nogal van. Veel van het bio afbreekbare plastic wordt gemaakt van maïszetmeel en het mais dat daarvoor wordt gebruikt, volgens de KvW, is genetisch gemodificeerd en heeft veel bestrijdingsmiddelen nodig om ervoor te zorgen dat ongedierte ervan weg blijft. Bovendien is ons afvalverwerkingssysteem er bepaald niet op ingesteld. Uiteindelijk komt het in de verbrandingsoven terecht. Zonde!
Eerlijk gezegd baalde ik als een stekker van dit verhaal. Ik voelde me bekocht. Was ik er nu toch ingetrapt? Met open ogen in een greenwashingverhaal gestonken? Wat me tevens frustreerde was dat er geen antwoord werd gegeven op de vraag of het nu zinloos is om bio afbreekbaar plastic te gebruiken. Is het om het even? Of heeft het ene plastic toch een kleinere impact dan het andere?
Gelukkig is daar biojournaal dat een genuanceerde kijk op de zaak geeft in dit artikel.
Samengevat:
-Producten van bioplastic komen momenteel vaak terecht in verbrandingsinstallaties. Onze afvalverwerkingssystemen zijn er nog niet op ingesteld om ze te composteren. Toch is het verbranden van bioplastic helemaal niet zo'n slechte optie. Verbranding levert in de praktijk een grotere vermindering van CO2-uitstoot op dan compostering. Verbranding levert namelijk groene energie op, terwijl het composteren alleen resulteert in CO2, water en een klein beetje compost. Daarom raadt Stichting Milieu Centraal aan om bioplastics bij het restafval te gooien, in plaats van in de GFT-bak.
-Genetisch gemodificeerde planten brengen een bacterie-gen tot expressie dat zorgt voor de productie van een giftige stof. Daardoor zijn planten minder vatbaar voor vraat. Gedacht wordt dat deze stof schade toebrengt aan mens en milieu. De wetenschappelijke bewijzen hiervoor zijn op zijn minst omstreden.
Bovendien is het niet noodzakelijk om genetisch gemodificeerd mais te gebruiken voor bioplastic. Bioplastics kunnen namelijk vervaardigd worden uit iedere suiker- of zetmeelhoudende bron. Een van de grootste producenten van plastic op basis van mais biedt bioplastic aan dat vrij is van genetisch gemodificeerde organismen.
Dan maken we ook maar meteen gebruik van de gelegenheid om twee andere misverstanden uit de wereld te helpen:
-bioplastic is niet gemaakt zodat het op straat kan worden geworpen waar het zwerfafval wordt.
-en bioplastic concurreert niet met de voedselindustrie omdat het op te kleine schaal wordt toegepast om een bedreiging te vormen. En ook als in de toekomst bioplastic op grotere schaal wordt toegepast zal dit niet gebeuren omdat bioplastic uit iedere zetmeel- of suikerhoudende bron kan worden geproduceerd. Er zijn ontwikkelingen gaande waarbij plastics geproduceerd kunnen worden uit bermgras en algen.
Het heeft me in ieder geval weer een stuk wijzer gemaakt. Met dank aan Jessica, de Keuringsdienst van Waarde en Biojournaal! Ik heb naar aanleiding hiervan besloten door te gaan met het gebruiken van composteerbaar verpakkingsmateriaal.
Hoe denk jij hierover? Heb je aanvullende informatie? Deel het met ons.
Ik schreef er een poos geleden ook een blogje over: http://groengedoe.blogspot.nl/2011/03/verpakkingen-en-afval.html en gooi sindsdien alles bij het plasticafval. (Rest-plastic-groen-papier-afval wordt hier apart opgehaald en voor glas en blik zijn containers.)
BeantwoordenVerwijderen